سایت شخصی رضا الماسی

جهت دستیابی به صنعتی سازی ساختمان در تمام ابعاد آن می­باید کل زنجیره تامین صنعت ساختمان سازی را مورد توجه قرار داد. اشاره شد که در زنجیره تامین صنعت ساخت، حلقه اول طراحی (Design) است. که خود در سه جزء«طراحی، معماری، سازه و تاسیسات» دسته بندی می شود. البته واضح است که طراحی شهرسازی پایه تمام آنهاست.

در زنجیره تامین سنتی سازی ساختمان، پس از گذر از مرحله طراحی با نگاهی به خروجی آن مشاهده می شود که بیش از حدود ۳۰۰ آیتم ساختمانی عموما در طرح ها گنجانده شده است؛ البته این عدد بسته به حجم و مقیاس پروژه ممکن است متفاوت باشد. این آیتم ها شامل اسکلت ، دیوار، سقف، درب و پنجره، سنگ، تاسیسات، نازک کاری، و غیره خواهند بود.

این تعداد گسترده آیتم­ها، اولا مشکل بزرگی بر سر راه تولید انبوه قرار می­دهد و ثانیا منجر به کاهش عملکرد کلی فرآیند احداث می گردد. بطور مثال مطالعات مختلف نشان می دهد که حجم عظیمی از ضایعات مصالح ساختمانی و وجود دوباره کاری های بسیار در فرآیند احداث به دلیل مدولار نبودن قطعات تولید شده و  عدم هماهنگی بین طراح، تولید کننده و سازنده در زنجیره تامین ساختمان سازی ایجاد می گردد. از این رو با استاندارد نمودن اجزاء، امکان دسته بندی قطعات ساختمانی در محدوده های منطقی و محدود به وجود آمده و تعداد آیتم های ساختمانی به وجود می آید. تنها در این صورت است که حداقل تیراژ لازم برای تعداد بهینه تولید انبوه فراهم می گردد. فرایند تولید انبوه و مدولار قطعات و اجزاء در زنجیره تامین، یک مسیر بازگشتی را نیز طی می کند و تعداد آیتم های ساختمانی که از حدود ۳۰۰ عدد به ۵۰ عدد کاهش یافته است، در اختیار طراحان قرار گرفته و آنها بر مبنای آیتم های مدولار شده طراحی را انجام می دهند. این فرآیند رفت و برگشتی، خود نیاز هماهنگی بالا در زنجیره تامین می باشد.